Πολλοί θα εκπλαγούν όταν βλέπουν ότι ένα άτομο δεν ζει «μόνος» όλη την ώρα. Οι μικροοργανισμοί υπάρχουν συνεχώς στον εαυτό του και στο σώμα του, και χωρίς αυτήν την αμοιβαία επωφελής συνύπαρξη ένα άτομο θα ήταν σοβαρά άρρωστο και δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Έτσι στην επιφάνεια ενός υγιούς δέρματος υπάρχει μια φυσιολογική μικροχλωρίδα που την προστατεύει από τον πολλαπλασιασμό επιβλαβών μικροβίων. Τα κολλάκια Lactobacilli ή Dederlein, τα οποία σχηματίζουν ένα κανονικό όξινο περιβάλλον, βρίσκονται στον κόλπο της γυναίκας. Στο κάτω-κάτω, υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια μικροοργανισμοί στο παχύ έντερο και τα κόπρανα ενός υγιούς ατόμου που εμπλέκονται στην πέψη των τροφίμων, στην παραγωγή βιταμινών και στην προστασία ενός ατόμου από ασθένειες.
Αλλά,Εκτός από τα μικρόβια, όλοι οι άλλοι τυχαίοι οργανισμοί - πρωτόζωα, καθώς και σκουλήκια - είναι παράσιτα. . . Μερικοί αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και «δηλητηριάζουν» τα σώματά μας. Πώς αναγνωρίζετε τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα;
Αυτή η ερώτηση απέχει πολύ από την αδράνεια. Φυσικά, εάν ο γιατρός δείξει ένα δάχτυλο και λέει ποια παράσιτα ζουν στο σώμα ενός συγκεκριμένου ατόμου, αυτός ο ασθενής θα εξεταστεί αμέσως. Το ίδιο συμβαίνει εάν, για παράδειγμα, βρεθούν μικρά σκουλήκια σε φρέσκα κόπρανα. Το ερώτημα είναι σαφές: η εισβολή ελμινθών είναι προφανής. Απομένει μόνο να διευκρινιστεί η διάγνωση και να ξεκινήσει η θεραπεία.
Αλλά τα παράσιτα έχουν μάθει να "κρατούν τη μύτη σας έξω", και συχνά η ύπαρξή τους στο σώμα προκαλεί ακατανόητες αλλαγές που ο ασθενής δεν συνδέεται καθόλου με την παρουσία παρασίτων. Ποια είναι αυτά τα συμπτώματα; Για παράδειγμα, πώς μπορεί κανείς να υποψιάζεται χρόνια ελμινθίαση;
Κοινά σημεία των παρασίτων
Όλη η ποικιλία των παρασίτων, που κυμαίνονται από τυχαία (προσωρινά) έως τα παράσιτα που ζουν μόνιμα στο ανθρώπινο σώμα, εκδηλώνονται σε ορισμένα συμπτώματα. Μπορούν να χωριστούν σε δύο ομάδες:
- Ειδικός(χαρακτηριστικό ενός συγκεκριμένου τύπου παρασίτου), για παράδειγμα πρήξιμο και μυϊκός πόνος στην τριχίνωση, ανάπτυξη οξείας σκωληκοειδίτιδας κατά την ανίχνευση στο προσάρτημα ή βασανιστική φαγούρα στην περινιακή περιοχή παρουσία πνευμονοειδών.
Αλλά είναι καλό εάν υπάρχει ένα τέτοιο σύμπτωμα που υποδεικνύει με ακρίβεια την αιτία της εισβολής (στην ιατρική ονομάζεται παθογνωμονική). Αλλά πώς να προσδιορίσετε την παρουσία παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα εάν δεν υπάρχουν τέτοια άμεσα σημάδια;
Για να το κάνετε αυτό, ελέγξτε αν υπάρχουν άλλα συμπτώματα που έχουν κοινά παράσιτα - μη ειδικά.
- μη ειδικόςΤα συμπτώματα είναι σημάδια ότι το σώμα έχει δηλητηριαστεί με τα απορρίμματα των σκουληκιών και των πρωτόζωων.
Και πάλι, αυτά τα σημεία εμφανίζονται συχνότερα με τη μορφή δύο συνδρόμων:
- αλλεργική αντίδραση του σώματος σε παράσιτο.
- Σύνδρομο δηλητηρίασης ή δηλητηρίαση.
Πώς αναγνωρίζετε τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα και ποια συμπτώματα προκαλούν;
Τα πιο κοινά συμπτώματα παρασίτωσης
- βαθμιαία αλλά σταθερά προοδευτική μείωση του σωματικού βάρους, που δεν σχετίζεται με χρόνιο στρες, αυξημένη σωματική δραστηριότητα.
- η εμφάνιση αϋπνίαςΜπορεί να προκληθεί τόσο από φαγούρα στο δέρμα όσο και από την απελευθέρωση τοξινών, για παράδειγμα όταν μεταναστεύουν οι προνύμφες. Σε αυτήν την περίπτωση, το άτομο βιώνει απλά μια επιδείνωση της ευεξίας το βράδυ και τη νύχτα.
- η έναρξη της ναυτίας και του εμέτου, μερικές φορές λόγω αποστροφή στα τρόφιμα.
- Ανορεξία ή μια σημαντική μείωση της όρεξης έως το σημείο της πλήρους απουσίας. Για παράδειγμα, τα παιδιά με giardiasis συχνά αποφεύγουν το φαγητό το πρωί.
- υπάρχει έντονη αδυναμία, αδυναμία, μειωμένη απόδοση.
- Εμφανίζεται υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.
- η θερμοκρασία αυξάνεται σε αριθμούς υποπλεγμάτων (37, 1-37, 5).
- υπάρχει κεφαλαλγικό σύνδρομο: εμφανίζονται πονοκέφαλοι που δεν σχετίζονται με σωματικό ή ψυχολογικό στρες.
Οι αλλεργικές εκδηλώσεις της ελμινθίαση μπορεί να είναι διαφορετικές. Μπορεί να εμφανιστεί κνίδωση, μπορεί να εμφανιστεί αβάσιμος κνησμός του δέρματος και να εξαφανιστεί, μπορεί να εμφανιστεί αλλεργικό οίδημα Quincke, βρογχόσπασμος.
Σε αυτήν την περίπτωση,Εάν εσείς ή οι αγαπημένοι σας έχετε τα παραπάνω συμπτώματα, επισκεφθείτε έναν γιατρό. . .
Αυτό δεν περιορίζει το εύρος των συμπτωμάτων, φυσικά, αλλά αυτά είναι τα πιο συνηθισμένα.
Σχετικά με εργαστηριακές πινακίδες
Πώς αναγνωρίζετε τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα με απλές δοκιμές; Για παράδειγμα, αν κοιτάξετε το αποτέλεσμα μιας γενικής εξέτασης αίματος, τα ακόλουθα αποτελέσματα δείχνουν μια ελμινθική εισβολή:
- αναιμίαή μείωση του επιπέδου της αιμοσφαιρίνης και του δείκτη χρώματος.
- Ηωσινοφιλία. . . Συνήθως ο αριθμός των ηωσινόφιλων δεν υπερβαίνει το 5% και ο αριθμός τους αυξάνεται με παρασιτικές ασθένειες.
Φυσικά, δεν πρέπει να κάνετε όλες τις εξετάσεις το ένα μετά το άλλο, ο γιατρός ξέρει καλύτερα τι να συνταγογραφήσει σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση.
Σχετικά με τα ευρήματα
Μερικές φορές ένα τυχαίο εύρημα βοηθά στον εντοπισμό της παρουσίας παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα. Πώς συμβαίνει αυτό;
- Για παράδειγμα, η φθοριογραφία αποκαλύπτει ένα ασυνήθιστο σκοτάδι στο πεδίο των πνευμόνων, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί παρασιτική κύστη.
- Είναι επίσης δυνατό να δείτε μονές ή πολλαπλές κύστες κατά τη διάρκεια μαγνητικής τομογραφίας του εγκεφάλου, συχνά χωρίς συμπτώματα.
Εν κατακλείδι, πρέπει να ειπωθεί ότιμετά την αναγνώριση αυτών των συμπτωμάτων, πραγματοποιείται μια συγκεκριμένη διάγνωση: Οι ανοσολογικές αντιδράσεις σταματούν, τα κόπρανα αναλύονται, εάν είναι απαραίτητο, αφαιρούνται τα περιεχόμενα του δωδεκαδακτύλου. Φυσικά, η ιστορία της ζωής είναι πολύ σημαντική. Έτσι, εάν ένα άτομο έχει ξεκουραστεί την προηγούμενη μέρα στις καυτές χώρες της Ασίας και της Αφρικής, κολύμπι όπου δεν συνιστάται, ή χρησιμοποιώντας νερό αμφίβολης ποιότητας ή άπλυτα φρούτα, τότε η παρουσία μιας ελμινθικής εισβολής είναι περισσότερο από πιθανή.
Ακόμα κι αν ένα παιδί έχει παρόμοια συμπτώματα μετά το σχολείο, το νηπιαγωγείο και οι γονείς είναι σίγουροι ότι δεν είναι μια αγχωτική κατάσταση από την επιρροή μιας οργανωμένης ομάδας, υπάρχει αρκετός λόγος να δούμε έναν παιδίατρο που είναι ειδικός για τις μολυσματικές ασθένειες.
Η θεραπεία της ταυτοποιημένης ελμινθίαση γίνεται σε ένα ειδικό ελμινθολογικό (παρασιτολογικό) δωμάτιο, το οποίο συνήθως υπάρχει σε κάθε περιφερειακό κέντρο του κύριου νοσοκομείου μολυσματικών ασθενειών.